- هر پژوهشگر تجربه رد شدن مقاله‌اش توسط ژورنال‌ها را دارد.
- چند گزینه از جمله درخواست تجدید نظر، ارسال دوباره یا پیدا کردن یک ژورنال جدید وجود دارند.
- داده‌های پژوهشی ارزشمند هستند و باید جایی منتشر شوند.
نشر آثار علمی پروسه‌ای مبنی بر تعامل است. دست‌نوشته‌ها بارها نوشته، بازدید و ویرایش می‌شوند. نویسندگان از مشارکت‌کنندگان، همکاران و بررسی‌کنندگان نظر می‌گیرند. در حالت ایده‌آل، این محصول نهایی با دقت ساخته شده به سرعت برای به اشتراک گذاشتن آماده می‌شود. همچنان، مستندات نشان می‌دهند که 21% مقالات بدون بررسی رد می‌شوند و حدودا 40% مقالات پس از بررسی رد می‌شوند.
با توجه به اینکه رد شدن مقاله حتی برای برندگان نوبل محققان اجتناب‌ناپذیر است نباید بر روی جلوگیری از رد شدن تمرکز کنند، بلکه باید بر روی گزینه‌های بعد از آن متمرکز شوند. هر نویسنده تعدادی گزینه برای بعد از رد شدن مقاله‌اش در یک ژورنال دارد. همان طور که گفتیم، بعضی عدم پذیرش‌ها قبل از بررسی انجام می‌شوند. در این موارد، به یاد داشته باشید که زمان شما با ارزش است. یک ژورنال جدید پیدا کنید که با کار شما مطابقت داشته باشد و به کارتان ادامه دهید. اگر شما بررسی از دست‌نوشته‌تان دریافت کرده‌اید، آن اطلاعات بسیار ارزشمند است. حتی اگر آن ژورنال محتوای شما را منتشر نکند، شما ایده‌های جدیدی برای راه‌های ارتقای مقاله‌تان دارید. در انیجا چند گزینه رایج برای قدم بعدی پس از رد شدن مقاله را مرور می‌کنیم:
1. در خواست تجدید نظر دهید
ژورنال باید یک سیاست تبیین شده برای تجدید نظر در تصمیمات تحریریه داشته باشد. درخواست تجدید نظر به عنوان نویسنده حق قانونی شماست؛ ولی بر اساس منطق و نه احساس. اگر یک سوءتفاهم یا یک خطا باعث پیشنهاد بررسی‌کننده برای رد کردن مقاله شما شده باشد، نکات خود را برای دبیر، بدون تحقیر بررسی‌کنندگان یا مشاجره بیان کنید. درخواست‌های تجدید نظر بر اساس اسکوپ ژورنال یا تاثیر متصور از کار شما احتمالا به نتیجه نمی‌رسد.
2. ارسال دوباره به همان ژورنال
ژورنال ممکن است ارائه اولیه شما را نپذیرد ولی از شما بخواهد تا آن را دوباره پس از بازبینی ایرادات گرفته شده توسط بررسی کنندگان ارائه کنید. اگر شما علاقه زیادی در انتشار مقاله‌تان در آن ژورنال دارید، این گزینه ممکن است انتخاب اول شما باشد. به یاد داشته باشید که بعضی ژورنال‌ها به شما اطلاع می‌دهند که آنها به انتشار نسخه‌های آینده دست‌نوشته شما علاقه‌مند نیستند؛ شما باید به این تصمیم احترام بگذارید و سراغ ژورنال‌های متفاوتی بروید.
3. تغییراتی را اعمال و برای ژورنالی دیگر ارسال کنید
این گزینه سوم رایج‌ترین گزینه است. به دقت نظراتی که از بررسی‌کنندگان دریافت کرده‌اید را لحاظ کنید. برای بهبود دست‌نوشته تلاش کنید و آن را به یک ژورنال دیگر ارسال کنید. از تنظیم جزئیاتی مانند کاور لتر، فرمت فهرست منابع و دیگر جزئیات مقاله مختص آن ژورنال پیش از ارسال مطمون شوید.
4. ارسال مقاله به ژورنالی دیگر بدون اعمال هیچگونه تغییر
با اینکه این گزینه بسیار ساده است، ایده جالبی نیست. با عدم قبول کردن هرگونه تغییری که بررسی‌کنندگان اولیه پیشنهاد کرده‌اند، شما در واقع تمام تلاش‌های صورت گرفته در اولین دور بررسی را نادیده گرفته‌اید. این احتمال وجود دارد که بعضی پیشنهادات باعث بهتر شدن مقاله شما شوند، حتی اگر بعضی‌ها اشتباه باشند. بررسی‌کنندگان جدید ممکن است همان اشکالات را بگیرند، شما در این مرحله امکان ایجاد تغییر زودهنگام دارید. یک توصیه عملی دیگر: دست‌نوشته شما ممکن است توسط همان افراد در یک ژورنال جدید بررسی شود. اگر هیچ تلاشی برای ایجاد تغییر در مقاله انجام نداده‌اید، می‌توانید مطمئن باشید که نظرات آنها هم هیچ تغییر نمی‌کند!
5. مقاله را بایگانی و هیچگاه آن را دوباره ارسال نکنید.
تصمیم‌گیری درباره اینکه مقاله شما ارزش زحمات ارسال دوباره را ندارد، خیلی کار دشواری نیست. با اینکه از دست دادن یک مقاله کار آسانی است، شاید برای جامعه علمی بهترین انتخاب نباشد. داده‌های شما ممکن است برای عده‌ای ارزشمند باشند؛ یا برای ارائه حلقه گمشده یا برای شروع راه‌های نرفته در پژوهش یک حوزه. هر چه قدر باور آن در دنیای غنی رسانه‌ای امروز سخت باشد، انتشار آثار علمی همچنان از کم بودن تعداد آثار رنج می‌برد و نه ازدیاد آن. اگر شما نمی‌خواهید برای مناسب بودن مقاله‌تان برای یک ژورنال بخصوص بحث کنید، ژورنال‌های نظیر PLOS ONE یا PeerJ را – در صورتی که در علوم بیوپزشکی هستید – در نظر بگیرید. در پایان، شما می‌توانید کارتان را در سایت‌هایی مانند figshare یا Dryad منتشر کنید که به صورت آزاد قابل دسترسی و ارجاع خواهد بود.
برچسب‌ها: